در یک جامعه سالم، افراد مطابق با بالا رفتن سن، بلوغ فکری، روانی و عاطفی لازم را کسب می کنند. این جامعه دارای چنان ظرفیتی هست که افراد بتوانند مطابق با تجربیات زیستی شان بیاموزند و به نوعی خرد درونی دست یابند. اما جوامع فقیر را میتوان با عدم بلوغ یافتگی عاطفی و هیجانی افراد جامعه اش شناخت. از آنجا که این فرهنگ ها دارای چنان ظرفیتی برای رشدیافتگی نیستند پس این خلاء را با تظاهرات و نمایشهای رفتاری پر می کنند. مهم نیست که افراد از نظر درونی توانسته باشند به رده های سنی بالا دست یابند، کافی ست این افراد از یک الگو و لیستی مشخص از رفتارهای قالبی تبعیت کنند که نشانگر سن و سال شناسنامه ای آنان است. اما زندگی اجتماعی به سوی پیچیدگی بیشتر در حرکت است و آن دسته رفتارهای قالبی جوابگوی ارتباط و پیوند با جهان امروز نیست. اینجاست که نابسندگی آموزش و ارزشهای فرهنگی نمایان می شود. بدون خرد درونی و مراجعه به آن، نمیتوان با مسائل پیچیده امروز یک ارتباط منطقی برقرار است. و فرهنگ و آموزشی که نتواند مطابق به زیست جهان امروز، افرادش را پرورش دهد، دیر یا زود با انبوهی از مشکلات روبرو می شود که جامعه را به سمت تنش، تفرقه و فروپاشی سوق می دهد. جامعه ایرانی یک نمونه از چنین اجتماعی است.
توضیح: موردی رخ داد که برخی آن را مایه تمسخر و خنده دانسته اند؛ موضوع از این قرار بود: زیبا کلام تئوریسین برجسته اصلاح طلبان،مرتکب یک اشتباه فاحش می شود؛ بدین صورت که بدون آنکه متوجه باشد، به جای ارسال توئیت با اکانت فیک، با نام و مشخصات واقعی خودش، توئیتی از خود منتشر می کند، در حمایت و تائید خودش. موضوعی که میشود گفت ناشی از نوعی خودشیفتگی و میل به شنیدن تعریف و تمجید است. سوای اینکه چرا این فرد شناخته شده، از کانت فیک استفاده می کند، سوال اینجاست که چنین اقدامی چه معنا دارد؟ مگر وظیفه یک منتقد برملا ساختن حس خودشیفتگی صاحبان قدرت و مقاصد خودخواهانۀ آنان نیست! در اینصورت چگونه میتواند منتقد دیگران باشد زمانی که خود بیش از همه به آفت خودشیفتگی مبتلاست؟
یک ,افراد ,جامعه ,مطابق ,درونی ,ظرفیتی ,دارای چنان ,می کنند ,افراد از ,که افراد ,می شود
درباره این سایت